ବୋହି ଚାଲୁଛି ଅନବରତ
ଆଖିବି ନିଜର କରି ରଖି ପାରୁନି
ଏ ଲୁହକୁ,,,,
ବାସ୍ ଝରି ଯାଉଛି
ଟୋପା ଟୋପା ହୋଇ!
ମନର ବ୍ୟଥା
ହୃଦୟର କୋହ
ସତରେ ଭାଙ୍ଗି ଦେଉଛି ଶକ୍ତିକୁ
ଧର୍ଯ୍ୟହରା ହୋଇଗଲାଣି ଏ ଜୀବନ
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉନି,,,
ମରିବାକୁ ବି ସାହସ ହେଉନି!
ସାମର୍ଥ୍ୟ ନାହିଁ ଆଉ ଛିଡ଼ା ହେବାକୁ
ନିଜ ଗୋଡ଼ରେ,,,
ଦୁନିଆ ଆଗରେ,,,,,
ପରିସ୍ଥିତି ଜଟିଳ କରୁଛି ସମସ୍ୟାକୁ
ଏଠି ଖାଲି ଆଖିରୁ ଲୁହ ଝରୁନି
ହୃଦୟ କୋହରେ କାନ୍ଦୁଛି!
ଜରାଜୀର୍ଣ୍ଣ ଅବସ୍ଥାରେ,,,,
ପଡ଼ି ରହୁଛି ଗୋଟେ ଘର କୋଣରେ
ଏ ଶରୀର, ବର୍ତ୍ତମାନ, ଓ ଭବିଷ୍ୟତ
ଝୁରି ହେଉଛି ଅତୀତକୁ,,,,,
ଭାବୁଛି ତା' ପ୍ରେମକୁ ଏବଂ ହରେଇ ଥିବା
ଆଶା,ବିଶ୍ୱାସ, ଓ ଭରଷାକୁ
ସତରେ ଏ ଜୀବନ ବହୁତ ଜଟିଳ
ବଞ୍ଚିବା ବହୁତ କଷ୍ଟ,,,,
ସତରେ ଏ ଜୀବନ କ'ଣ ଅଭିଶପ୍ତ
ନାହିଁ ଏଥିରେ,,,
ହସ, ଖୁସି, କି ସୁଖ?
ନାଆଁ ଦୁନିଆଟା ଭିନ୍ନ ମୋ ପାଇଁ
ଲଦି ଦେଉଛି ସମସ୍ତିଙ୍କର ଯନ୍ତ୍ରଣା
ଲୁହକୁ ଝରେଇବା ପାଇଁ!
✍ ସୁଶୀଲ କୁମାର ଭୋଇ
